Οι μέλισσες φίλοι μου έχουν ένα κεντρί σαν την άκρη ενός βέλους. Όταν επιτίθενται σε άνθρωπο ή ζώο, το κεντρί τους μπαίνει στο δέρμα και δεν βγαίνει, γιατί παραμένει μέσα στο “θύμα”.
Όταν προσπαθούν όμως μετά να πετάξουν μακριά, το κεντρί τους και μέρος των εντέρων των μελισσών, που καταλήγουν να σχίζονται, μένουν πάνω στο “θύμα”. Σύντομα οι μέλισσες θα πεθάνουν από αυτόν τον ακρωτηριασμό.
Μπορεί η επίθεση να πονάει λίγο το “θύμα”, αλλά στην μέλισσα κοστίζει την ίδια της την ζωή!!!
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Όποιος ζει προσπαθώντας συνεχώς να επιτίθεται σε ανθρώπους μέσω κουτσομπολιού, ίντριγκας, ενστάλαξης μίσους, εκτοξεύοντας μνησικακίες και συκοφαντίες, μπορεί στιγμιαία να ενοχλήσει το “θύμα” του, αλλά στο τέλος θα καταλήξει να γίνει θύμα της δικής του κακίας…
Γι’αυτό φίλοι μου, ακόμα κι αν μας πληγώσουν, συγχωρούμε και προχωράμε την ζωή μας… Αφήνουμε στον Θεό να διορθώσει τα πράγματα… Με το να προσπαθούμε να ανταποδώσουμε το κακό, στο τέλος ζημιώνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό… Ας παραδειγματιστούμε λοιπόν, από τις κατά τ’ άλλα γλυκύτατες και άκρως απαραίτητες μελισσούλες!!! 
Καλή κι ευλογημένη εβδομάδα με υγεία, αγάπη και χαμόγελα!!! 
(Ανώνυμος εκπαιδευτικός)